Wiadomości

OneWeb Network Access Associates Limited to firma zajmująca się komunikacją, która ma na celu budowę szerokopasmowych usług internetowych opartych na satelitach. Siedziba główna firmy znajduje się w Londynie, posiada również biura w Virginii, USA oraz zakład produkcyjny satelitów na Florydzie – Airbus OneWeb Satellites – będący wspólnym przedsięwzięciem z Airbus Defence and Space. Firma była wcześniej znana jako WorldVu Satellites Ltd.

Satelity dla konstelacji OneWeb początkowo miały ważyć około 110 kg (240 funtów), czyli tyle, ile dwa satelity obrazujące Ziemię, które wówczas obsługiwało Skybox Imaging, przejęte przez Google w sierpniu 2014 roku. Jednak już w kolejnym roku źródła podały, że masa satelitów wzrosła do 150–200 kg (330–440 funtów).

W 2015 roku OneWeb pozyskało 500 milionów dolarów amerykańskich i uzgodniło zakup przyszłych usług startowych od istniejących firm przemysłu kosmicznego Arianespace i Virgin Galactic. W czerwcu 2015 roku OneWeb zawarło również umowę z Airbus Defence and Space na budowę satelitów szerokopasmowego internetu po konkurencji między amerykańskimi a europejskimi producentami.

W 2019 roku OneWeb utworzyło wspólne przedsięwzięcie, OneWeb Satellites, z europejską firmą Airbus Defence and Space, aby produkować swoje satelity w większej ilości i niższym koszcie niż jakiekolwiek satelity wcześniej produkowane przez Airbusa. Zakład produkcyjny został wybudowany na Merritt Island na Florydzie. Produkcja pierwszych satelitów rozpoczęła się w połowie 2019 roku, a w styczniu 2020 roku fabryka osiągnęła docelowe tempo produkcji wynoszące dwa satelity dziennie.

W momencie rzeczywistego rozmieszczenia konstelacji na orbicie, w lutym 2019 roku, planowana wielkość konstelacji wyniosła ponownie 648, zbliżona do pierwotnych założeń, z 600 aktywnymi satelitami i 48 rezerwowymi na orbicie.

W styczniu 2020 roku OneWeb osiągnęło tempo produkcji dwóch satelitów dziennie. W lutym 2020 roku firma wystrzeliła swoją pierwszą dużą partię satelitów.

W styczniu 2021 roku OneWeb zmieniło swój wniosek w Federal Communications Commission (FCC) w celu zmiany liczby satelitów planowanych dla konstelacji drugiej fazy na 6 372.

W lipcu 2020 roku Hughes Network Systems zainwestowało 50 milionów dolarów amerykańskich w konsorcjum[60]. W tym samym miesiącu rząd Wielkiej Brytanii wyraził zamiar wykorzystania satelitów OneWeb dla własnego Globalnego Systemu Nawigacji Satelitarnej.

Początkowo SpaceX miał umowę na wykonanie trzech misji dla OneWeb[86]. Jednak 11 stycznia 2023 roku podpisano kontrakt na dodatkowy lot w lecie 2023 roku, aby umieścić dodatkowe satelity na orbicie. Do tej pory wykonano trzy loty, pierwszy odbył się 8 grudnia 2022 roku, a drugi 10 stycznia 2023 roku. Na początku marca 2023 roku na orbicie znajduje się 584 satelity OneWeb (w tym dwa nieoperacyjne). SpaceX z powodzeniem wykonało swój trzeci lot dla OneWeb 9 marca 2023 roku, wynosząc na orbitę 40 satelitów.

Fuzja OneWeb z francuskim Eutelsat – operatorem satelitów geostacjonarnych – została ogłoszona w lipcu 2022 roku[90]. Akcjonariusze OneWeb otrzymają 50% powiększonego kapitału akcyjnego, podczas gdy rząd brytyjski zachowa swoje "złote akcje" (golden share) w samej firmie OneWeb[91], w transakcji wyceniającej OneWeb na 3,4 miliarda dolarów amerykańskich (2,8 miliarda funtów). Rządy francuski i brytyjski mają posiadać podobne udziały bezpośrednie na poziomie około 10% w nowej wspólnej jednostce, a także po jednym miejscu w zarządzie.

Po sfinalizowaniu transakcji w II lub III kwartale 2023 roku, struktura zarządu będzie wyglądać następująco: przewodniczący Eutelsat Dominique D'Hinnin oraz dyrektor generalny Eva Berneke będą kontynuować swoje role w połączonej firmie. Sunil Bharti Mittal, reprezentujący OneWeb, zostanie współprzewodniczącym[94]. Bpifrance, Fonds Stratégique de Participations, Hanwha Group oraz rząd brytyjski mają mianować po jednym dyrektorze do zarządu połączonej grupy. OneWeb może mianować jeszcze trzech niezależnych dyrektorów, a Eutelsat może wybrać czterech.

W marcu 2021 roku OneWeb stwierdził, że jego rynkiem będą przede wszystkim przedsiębiorstwa, rządy (w tym obrona), operatorzy sieci telefonicznych oraz skupiska społeczności, a nie indywidualni klienci, do których głównie kieruje się Starlink. Osoby chcące się połączyć były zachęcane do kontaktu z lokalnym operatorem telekomunikacyjnym.

Początkowo konstelacja satelitów OneWeb ma składać się z 648 satelitów na niskiej orbicie okołoziemskiej (LEO), które mają zapewniać szybkie szerokopasmowe połączenie internetowe dla obszarów wiejskich i odizolowanych. Do stycznia 2023 roku firma wystrzeliła 544 satelity, z których 542 są funkcjonalne. Konstelacja ma być ukończona do końca marca 2023 roku. Inżynierowie OneWeb będą potrzebować kilku miesięcy na przetestowanie systemu przed rozpoczęciem komercyjnej obsługi w czwartym kwartale 2023 roku.

Małe satelity zostały zbudowane przez OneWeb Satellites, wspólne przedsięwzięcie między Airbus a OneWeb. Satelity znajdują się na okrągłej orbicie, na wysokości około 1 200 km (750 mil), nadające i odbierające sygnał w paśmie radiowym Ku.

Pierwsze sześć satelitów OneWeb zostało wystrzelonych na pokładzie rakiety Sojuz 27 lutego 2019 roku. Pierwsza duża partia 34 satelitów została wystrzelona 6 lutego 2020 roku, a kolejne 34 zostały umieszczone na orbicie 21 marca 2020 roku. Wystrzelenia te zostały poprzedzone kolejnymi startami w 2021 roku. Inwazja Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku spowodowała zawieszenie startów na rakiecie Sojuz, a Arianespace musiała znaleźć inne środki transportu dla OneWeb. Wystrzelenia satelitów wznowiono w czwartym kwartale 2022 roku, korzystając z rakiet SpaceX Falcon 9 oraz indyjskich LVM3.

Stos 36 satelitów OneWeb gotowych do integracji z rakietą LVM 3 na 14. wystrzelenie 27 lutego 2019 roku OneWeb z powodzeniem wystrzelił pierwsze sześć z 648 zaplanowanych satelitów 1. generacji (600 aktywnych i 48 rezerwowych na orbicie) na niską orbitę okołoziemską z Centre Spatial Guyanais za pomocą rosyjskiej rakiety Sojuz ST-B.

W listopadzie 2019 roku OneWeb planował rozpoczęcie miesięcznych startów od stycznia 2020 roku, chociaż pierwsze z tych startów zostało opóźnione do lutego 2020 roku, a bankructwo i kolejna reorganizacja opózniły czwarty start do 18 grudnia 2020 roku. Od czwartego startu, OneWeb przeprowadziło pięć startów z Vostochny; jeden z Kourou; trzy z Bajkonuru; jeden z Sriharikota i trzy z Cape Canaveral, z ostatnim na 9 marca 2023 roku. Dzięki tym startom, OneWeb umieściło na orbicie 582 operacyjne satelity (2 satelity nieczynne), co stanowi 89,81% z 648 zaplanowanych satelitów i czyni OneWeb drugą co do wielkości flotą satelitarną na orbicie.

W maju 2021 roku OneWeb poinformowało, że bieżąca konstelacja (218 satelitów) oraz dodatkowe 36 satelitów, które mają zostać wystrzelone 1 lipca 2021 roku, będą wyposażone w usługi obsługujące regiony północne, w tym Wielką Brytanię, Alaskę, Europę Północną, Grenlandię, Islandię, Morza Arktyczne i Kanadę, do końca roku.

648-satelitarną sieć firmy planowano ukończyć do końca 2022 roku, a wówczas OneWeb miało udostępnić globalne usługi internetowe. Z powodu opóźnień w startach Roscosmos (patrz niżej), konstelacja ma zostać ukończona na początku 2023 roku po trzech startach na początku tego roku.

W związku z tak dużą liczbą satelitów dodawanych do już zatłoczonej niskiej orbity okołoziemskiej, plany postępowania z satelitami po zakończeniu ich żywotności operacyjnej są ważnym zagadnieniem. Wyrażono obawy co do zwiększenia istniejącego problemu śmieci kosmicznych.

Satelity OneWeb mają wyższe orbity niż konkurencyjne satelity mega-konstelacji Starlink (które bez działania opadną na Ziemię w ciągu około 5 lat z powodu oporu atmosferycznego), więc satelity OneWeb nie opadną biernie na Ziemię w rozsądnym czasie. W związku z tym każdy satelita OneWeb ma przypisane paliwo umożliwiające aktywne opadanie na Ziemię po zakończeniu swojego życia. Satelity OneWeb są również wyposażone w magnetyczny uchwyt do chwytania Altius DogTag, który umożliwia innemu statkowi kosmicznemu przyczepienie się i zmianę orbity satelitów, których wbudowane funkcje opadania na Ziemię zawiodą, chociaż obecnie nie istnieją komercyjne usługi mające na celu usunięcie takich aktywnych śmieci. Ryzyko, że satelita OneWeb stanie się źródłem śmieci kosmicznych, określono na <0,01, co spełnia standard techniczny NASA.

Konkurent OneWeb, operator floty satelitarnej ABS, wyraził obawy co do ilości zakłóceń elektromagnetycznych, jakie konstelacja OneWeb mogłaby wprowadzić do istniejących naziemnych odbiorników.

Władimir Sadowikow z Federalnej Służby Bezpieczeństwa (FSB) oświadczył w 2018 roku, że FSB jest przeciwna temu, aby OneWeb obejmowało Rosję, twierdząc, że OneWeb może być wykorzystywane do celów szpiegowskich. Wniosek OneWeb o przyznanie pasma częstotliwości został wcześniej odrzucony przez Ministerstwo Rozwoju Cyfrowego i Komunikacji, rzekomo z powodu nierozstrzygniętych kwestii prawnych. FSB zaproponowała również zwiększenie kontroli nad innym sprzętem satelitarnego dostępu do Internetu w Rosji.

Na dzień styczeń 2023 r. głównym konkurentem jest sieć satelitarna Starlink firmy SpaceX, która obsługuje ponad 1 milion klientów. Podczas gdy OneWeb będzie współpracować tylko z partnerami telekomunikacyjnymi, SpaceX obsługuje również klientów indywidualnych.

Konkurencja dla OneWeb w produkcji mniejszych i tańszych satelitów ogólnie rzecz biorąc, jest uważana za pochodzącą "od innych producentów małych satelitów, prawdopodobnie obejmujących takie firmy jak amerykańska Sierra Nevada Corp. oraz brytyjska Surrey Satellite Technology Ltd." według danych z 2014 roku.

W kwietniu 2019 roku Amazon ogłosił dużą propozycję konstelacji satelitarnej szerokopasmowego dostępu do internetu, planując wysłać nawet 3 236 satelitów w ciągu najbliższej dekady w ramach tego, co Amazon nazywa "Projektem Kuiper", konstelacją satelitarną, która będzie działać we współpracyz wcześniej ogłoszoną przez Amazon dużą siecią 12 naziemnych stacji satelitarnych (jednostka "AWS Ground Station") ogłoszoną w listopadzie 2018 roku.

Historycznie rzecz biorąc, wcześniejsze firmy, które próbowały budować sieci satelitarnego dostępu do internetu i świadczyć usługi łączności oparte na satelitach, nie radziły sobie dobrze, ponieważ te usługi były obciążone wysokimi kosztami, które przyciągały niewielu użytkowników. Iridium SSC złożyło wniosek o ochronę przed bankructwem w 1999 roku, Globalstar uczynił to samo w 2002 roku, a Teledesic zawiesiło prace nad budową satelitów w tym samym roku.

W miarę jak branża satelitarna nadal się rozwija, OneWeb będzie musiał konkurować nie tylko z obecnymi konkurentami, takimi jak Starlink i Amazon, ale również z przyszłymi firmami, które mogą wejść na rynek z własnymi konstelacjami satelitarnymi. Aby utrzymać konkurencyjność, OneWeb będzie musiał nieustannie inwestować w rozwój technologii, optymalizację usług i tworzenie partnerstw z kluczowymi dostawcami usług na całym świecie.

W przyszłości możemy również zobaczyć większą współpracę między firmami satelitarnymi, aby połączyć siły w celu zwiększenia zasięgu i wydajności globalnych sieci szerokopasmowego dostępu do internetu. W miarę jak technologia postępuje i koszty wprowadzania satelit na orbitę będą nadal spadać, firmy takie jak OneWeb będą miały większe możliwości ekspansji i dostarczania usług internetowych w miejscach, które do tej pory były trudno dostępne lub nieopłacalne.